понедељак, 13. фебруар 2012.

Samo govorim
ne budi zla,trajecemo dokle god si dobra
meni,sebi,nama,ne budi zla
premostili smo hiljade mostova,
ostavljali duse na odvratnim mestima,
a  ipak pronalazili deo sebe koji zeli da raste sa dobrotom
ja nemam snage da se borim,,jednostavno cu odustati,poznajes me,
dopusti da bude jednostavno i iskreno,cak naivno,
necemo draga potrajati da pokusamo ponovo
samo govorim...

уторак, 31. јануар 2012.

Scott Walker - Light



Potrazi me
Tisina prazno odzvanja
Pronadi me
Na korak-dva od sna
Cujem tvoj glas kako trazi malo neznosti
Tvoj dodir je nesto puno neizbeznosti
i znam taj tren kad pozelis da to nisi ti
Pokreni se,skupi snage ili pobegni
Tamno je,mrak je izvor tvoje slabosti
Kroz tamu put vodi oko mora svetlosti
Ja plivam tu,gde talasi ne prestaju
i cekam te,gledam slike koje nestaju
Podigni me,spusti me
Uzmi me,pusti me
Digni me i spusti me
Uzmi me i pusti me

Akt-Kragujevac




понедељак, 30. јануар 2012.

Shvatam,uvek istog dana,desi se da se slucajno sretnemo u jedinom normalnom kaficu,godinama unazad
ja ne pamtim datume,pa samim tim verovatnoca da cu se tog dana pojaviti tamo je jednaka nekoj jednacini koju ne razumem,iskren da budem to se desava u mesecu maju,pa je moguce da si ti tamo svake veceri,pa kad naidem,to je taj dan,mada i to je malo verovatno,zato sto fizicki ne postojis u ovom mestu tokom meseca maja sem za vikend,pa da li si ti svakog vikenda u istom kaficu tokom meseca maja zaboravio sam da te pitam,smatram da je to odvec suvisno,sa obzirom da nikada nismo razmenjivali iole ozbiljnije misli,reci ili pitanja,to tako traje,u mesecu maju,samo se upitam sta ce se desiti jednog vikenda u tom istom mesecu kad se ne pojavis,da li ce mi biti svejedno ili cu cekati sledeci,prvo vikend pa kasnije i godinu,jer kao sto znas samo je jednom u godini cudan taj mesec maj

петак, 9. децембар 2011.

Tesko je odoleti porivu,slazem se,tesko je odrzati distancu,prenemazem se
posle igara i prolivene krvi nema nevinih nit naivnih,svaka rec odstoji na tasu vage,
da vreme protumaci njenu vrednost,da joj doda rep ili oduzme rog
Da li mi je zaista to trebalo,da,bez toga ja ne bih ostao ono za sta me u predstavi igraju moji glumci
i da li je to ispunilo moja ocekivanja,pa svakako,zar nisam rekao da je tesko odoleti porivu da se nista ne ocekuje,tako da sve igre tela i sva sakacenja duse,dodu kao aplauz na premijeri
Iako znam da glavni glumac boluje od neizlecive treme da bi ponekad nesto moglo da pode po dobru,pa to poremeti njegovu uhodanu melaholicnost i ravnodusnost
Ali sve ce se jednog dana spojiti ili nestati sa nepotvrdenim mitom
Da li je tesko odoleti porivu,da li tesko odrzati distancu,da li je tesko dopustiti samome sebi,tako da sve igre postanu necega deo,u cemu se uziva ili ostanu samo predivna uspomena,i isto tako,u kojoj se uziva....
zar ja to znam?

петак, 2. децембар 2011.

LEONARD COHEN


"Democracy"

It's coming through a hole in the air,
from those nights in Tiananmen Square.
It's coming from the feel
that this ain't exactly real,
or it's real, but it ain't exactly there.
From the wars against disorder,
from the sirens night and day,
from the fires of the homeless,
from the ashes of the gay:
Democracy is coming to the U.S.A.
It's coming through a crack in the wall;
on a visionary flood of alcohol;
from the staggering account
of the Sermon on the Mount
which I don't pretend to understand at all.
It's coming from the silence
on the dock of the bay,
from the brave, the bold, the battered
heart of Chevrolet:
Democracy is coming to the U.S.A.

It's coming from the sorrow in the street,
the holy places where the races meet;
from the homicidal bitchin'
that goes down in every kitchen
to determine who will serve and who will eat.
From the wells of disappointment
where the women kneel to pray
for the grace of God in the desert here
and the desert far away:
Democracy is coming to the U.S.A.

Sail on, sail on
O mighty Ship of State!
To the Shores of Need
Past the Reefs of Greed
Through the Squalls of Hate
Sail on, sail on, sail on, sail on.

It's coming to America first,
the cradle of the best and of the worst.
It's here they got the range
and the machinery for change
and it's here they got the spiritual thirst.
It's here the family's broken
and it's here the lonely say
that the heart has got to open
in a fundamental way:
Democracy is coming to the U.S.A.

It's coming from the women and the men.
O baby, we'll be making love again.
We'll be going down so deep
the river's going to weep,
and the mountain's going to shout Amen!
It's coming like the tidal flood
beneath the lunar sway,
imperial, mysterious,
in amorous array:
Democracy is coming to the U.S.A.

Sail on, sail on ...

I'm sentimental, if you know what I mean
I love the country but I can't stand the scene.
And I'm neither left or right
I'm just staying home tonight,
getting lost in that hopeless little screen.
But I'm stubborn as those garbage bags
that Time cannot decay,
I'm junk but I'm still holding up
this little wild bouquet:
Democracy is coming to the U.S.A.


....za inspiraciju i komunikaciju,hvala Čarna

уторак, 15. новембар 2011.

sa tobom,slivam se niz stubove koji podupiru reku,da ne padne na ljude
susrećemo se reka koja ne bi trebala da pada na ljude,ali ja možda nisam čovek
zar me nisi sanjala noćas,visoko iznad nas samih,sve zbog ničega,da li zaista želiš
doneću ti vode iz hladne reke,možda ti zlovolju otera ili navuče prehladu,svakako promeniće ti tok
jer tvoje dubine su sada i moje dubine a ja ih ne želim,čuješ li me,ne želim
moje su noge dorasle plićaku,do čukljeva,tako si mi govorila,da se ne pokvasim isuviše,
posle će boleti,to ostavlja tragove,besmislene poglede kroz susrete,
 to strast stavlja na pijedestal ozbiljnih oštećenja,od koje se gube susreti realnosti,omiljena IGRA za zaljubljenike,ali mi nismo zaljubljeni,primećujem da klizim,slivam se niz stubove,duboko
možda ne pronađem  nista sto ce me podsecati,odlucim se za dalje,rekom ....

недеља, 13. новембар 2011.

tresak,podrhtavanje,otvaraju se,dolazi iz bliza,zvuk koji menja percepciju razmisljanja
kolotecina ustupa mesto za izazove misli,spontano se naginjem nad ponor,kraj,konacno,ponovo cujem jasno i vidim glasno,trne mi ruke i noge,ili ti udovi,glava puna elektriciteta,Ajnstajn je ponovo u meni,bar njegova frizura,malo li je od jednog genija koji je hteo da izigrava Stvaraoca i Unistitelja u humane svrhe,cemu su sve bile okrenute besmislene ideje da cemo jednog dana prestati da se obnavljamo,putujuci iz tela u telo,kao izgubljene duse u potrazi za konacnom,sopstvenom kucom,koja ce se jednog dana poistovetiti sa nagonom i instiktom,konacno se oslobadajuci predrasuda koje je stvorilo imaginarno drustvo,obnavljajuci svoju vezu sa prirodom,stapajuci se sa istom,davajuci joj ili uzimajuci od nje,istom merom,ravnoteza,RAVNOTEZA....i dalje sam tu.....