среда, 21. април 2010.


Ноћи без боје,тренутци без смисла.говорим
о себи у теби кроз безкрај
разуздано лепа,крик твој буди животињско у мени
трчимо кроз долине додира,када би знала
Када би знала колико ми ниси потребна
за смисао који сам измислио,да ли то значи да лажем те
Непрестано говориш као да имаш жељу да сазнам
додир,меко,топло тело,твоја шанса,говориш
жеља твоја док не избледи осећање,да не заборавим
Не желим да будем груб па зато ћутим,
да ли ти то тренутак чини успешнијим,само разуздано лепа
и волиш ли ......лепу,чудну,уплашену
тако несигурну,покушава,као да има времена....

Нема коментара:

Постави коментар